CD 2014

Voor mammacarcinoom patiënten is de status van de axillaire lymfeklieren een belangrijke prognostische factor. De okselklierstadiëring start met lichamelijk onderzoek en echografie, waarbij patiënten met een positief biopt bij echografie direct in aanmerking komen voor een okselklierdissectie. Gezien de lage sensitiviteit van echografie is bij een negatieve uitslag aanvullende stadiëring middels een schildwachtklierprocedure vereist. Slechts bij 20-30% van deze patiënten wordt een histopathologisch positieve schildwachtklier gevonden. De overige 70-80% ondergaat een schildwachtklierprocedure zonder gevolgen voor de behandeling, maar die wel samengaat met een risico op morbiditeit. Een niet-invasieve okselklierstadiëringstechniek zou daarom de voorkeur hebben voor het selecteren van patiënten met een negatieve axillaire lymfeklierstatus. Doel van de studie is om de diagnostische waarde van een T2-gewogen (T2W) en diffusie-gewogen (DW) axillaire MRI voor okselklierstadiëring bij mammacarcinoom patiënten te onderzoeken.

Bij tien vrouwen gediagnosticeerd met invasief mammacarcinoom werd een 3.0 Tesla axillaire MRI verricht, gevolgd door een schildwachtklierprocedure of okselklierdissectie. De MRI bestond uit een T2W en DW opname. De beelden werden beoordeeld door een radioloog die geblindeerd was voor de histopathologische resultaten. Eerst werden de axillaire klieren op de T2W MRI op basis van de morfologie gescoord op een schaal van 0 (zeker benigne) tot 4 (zeker maligne). Lymfeklieren met een of meer van de volgende karakteristieken waren verdacht voor maligniteit: onregelmatige begrenzing, inhomogeniteit of nodulaire verdikking van de cortex, het ontbreken van de vethilus en de aanwezigheid van perifocaal oedeem. Vervolgens werden de lymfeklieren op de DW MRI visueel beoordeeld. Beperkte diffusie of gedeeltelijk beperkte diffusie in een lymfeklier was verdacht voor maligniteit. De radioloog kreeg hierbij de mogelijkheid om de eerdere score voor elke lymfeklier aan te passen. Op basis van een klier-per-klier matching tussen MRI en histopathologie werden de area under the ROC-curve (AUC), sensitiviteit, specificiteit, positief voorspellende waarde (PPV) en negatief voorspellende waarde (NPV) voor T2W MRI en T2W+DW MRI berekend.

In totaal werden 33 lymfeklieren chirurgisch verwijderd. Histopathologische beoordeling resulteerde in 19 macrometastasen en 14 negatieve lymfeklieren. De klier-per-klier AUC (zie Figuur), sensitiviteit, specificiteit, PPV en NPV voor T2W MRI waren respectievelijk 0.77, 61%, 93%, 92% en 67%, en voor T2W+DW MRI respectievelijk 0.75, 47%, 79%, 75% en 52%.

Concluderend, de resultaten uit deze pilot studie wijzen er vooralsnog op dat zowel T2W MRI als T2W+DW MRI, op basis van een klier-per-klier analyse, onvoldoende diagnostische waarde heeft om een alternatief te vormen voor de huidige invasieve okselklierstadiëring.