CD 2014

De standaard chirurgische benadering voor primaire hyperparathyreoïdie betreft een bilaterale halsexploratie waarbij alle bijschildklieren worden geïdentificeerd en de vermoedelijke pathologische bijschildklier wordt verwijderd. Echter, met verbeterde pre-operatieve beeldvormende diagnostiek en het gebruik van peroperatieve PTH meting is de éénzijdige minimaal invasieve benadering geïntroduceerd. Doel van deze studie was het beschrijven van de resultaten van de introductie van de minimaal invasieve parathyreoïdectomie. Tussen 2003 en 2013 ondergingen 114 patiënten bijschildklier chirurgie, waarvan 98 in verband met primaire hyperparathyreoïdie. De medische dossiers van deze patiënten werden gebruikt voor dataverzameling; gegevens betreffende pre-operatieve beeldvorming, laboratoriumwaarden, peroperatieve bevindingen, histopathologisch onderzoek, opnameduur en postoperatieve complicaties werden opgezocht. Met pre-operatieve diagnostische beeldvorming (echo, CT, MIBI) kon bij 61 van de 98 patiënten de lokalisatie van een solitair bijschildklieradenoom worden geïdentificeerd. Deze patiënten werden in opzet minimaal invasief geopereerd, waarbij in 17 patiënten geconverteerd werd naar bilaterale halsexploratie. De minimaal invasieve parathyreoidectomie werd verricht bij 44 van de 61 patiënten (72%) en duurde gemiddeld 76 minuten (SD 26 min). Na een conversie naar halsexploratie was dit 156 minuten (SD 62 min). Bij 37 van de 98 patiënten kon met pre-operatieve diagnostiek geen solitair bijschildklieradenoom worden geïdentificeerd, hierop volgde een bilaterale halsexploratie met een gemiddelde operatieduur van 103 minuten (SD 31 min). Van de minimaal invasief geopereerde groep konden 34 van de 44 patiënten de eerste postoperatieve dag naar huis worden ontslagen (78%), in de groep van 54 patiënten na halsexploratie waren dit er 35 (65%). Er waren geen complicaties in de minimaal invasief geopereerde groep, 37 van de 44 patiënten bereikte normocalciëmie, bij 3 patiënten was calciumsuppletie geïndiceerd. Na halsexploratie ondervonden 2 patiënten een voorbijgaande stemband parese, één patiënt een nabloeding en één patiënt een negatieve exploratie. Normocalciëmie werd bereikt bij 47 van de 54 patiënten, bij 10 patiënten was calciumsuppletie geïndiceerd, bij één patient was sprake van persisterende hypercalciëmie. Bij twee patiënten bleek sprake van recidief danwel voortschrijdende ziekte, dit betrof één patiënt in de minimaal invasieve en één patiënt in de halsexploratiegroep. Concluderend is bij 72% van de patiënten met primaire hypoparathyreoïdie en een duidelijke lokalisatie van een solitair bijschildklieradenoom een minimaal invasieve benadering succesvol. De minimaal invasieve benadering is een veilige procedure gebleken met een hoog slagingspercentage en weinig complicaties, goede cosmetische resultaten en verminderd chirurgisch trauma.